4 sygnały, że trwasz w toksycznym związku

A: Ten wpis pewnie tworzył się jakieś 3 lata, w mojej głowie.  Ostatnio przeczytałam artykuł w g’rlsRoom o rytuale przejścia, o fazie wychodzenia, adaptacji i wchodzenia w nowe i że trzeba dać sobie ten luz w głowie na to, że to wszystko tyle trwa. I ty też sobie daj.

Żeby nie budować niepotrzebnego tragizmu, włącz do tego tryb #sarkazm, bo ten tryb, wyuczony w domu, obracający życie w angielski dowcip, dał szansę na ogarnianie tego syfu, w który czasem (często) się wpada. Jeśli w Twoim życiu zadzieją się podobne rzeczy z listy poniżej – pamiętaj, że żyjesz i tworzysz toksyczną relację (tak, tworzą je dwie osoby, nie obrażaj się) i trzeba uciekać.

1. Rezerwujesz miejsce w trekkingu po Ałtaju na Syberii

A na decyzję poświęcasz 5 minut, nie więcej. Zasypiasz z myślą o szlakach, jakby miały uzdrowić Ciebie, ten świat i ziomka śpiącego obok. To jest ten moment, w którym łatwiej ci podjąć decyzję o wyjeździe na Sybir niż o rozstaniu. W zasadzie każdą inną łatwiej Ci podjąć, a perspektywa 2 tygodni na końcu świata wygląda lepiej niż perspektywa bycia samej, poobijanej.

2. Zaczynasz wierzyć, że zdrady są okej

Znasz większość artykułów i pozycji naukowych o tym, że człowiek nie jest stworzony do monogamii. Że w zasadzie no czym jest ta zdrada, już bez przesady, ludzie są słabi (ja to słabo znoszę). A ty jesteś taka super, dajesz sobie z tym radę, może nawet tolerujesz (chuj, że poświęcając przy tym siebie), jesteś chodzącym XXI wiekiem, oazą nowoczesnego podejścia do związku, odpuszczenie win.

A potem patrzysz  lustro i sobie myślisz, że w zasadzie też byś siebie samą zdradziła, bo w końcu ze wszystkich czynności wykonywanych każdego dnia dobrze wychodzi Ci tylko dojazd do pracy – zawsze jesteś wcześniej i po drodze zdążysz kupić zdrowy batonik, który i tak pójdzie Ci w uda, bo tylko tym dziewczynom, z którymi on Cię zdradza idzie w cycki. Kupujesz naklejkę na tablicę rejestracyjną „Shit happens” i pchasz to dalej, w końcu lepiej tak niż samej.

3. Twój mózg ma demencję

Zapominasz o wszystkim, bo dzielisz myślenie na to, co musisz zrobić i czy czasem on teraz nie poznaje miłości życia. W zasadzie dla wszystkich byłoby lepiej, jakby poznał, ale teraz myślisz tylko o tych kilogramach, które musisz zrzucić, językach, które musisz się nauczyć, fryzjerach, którzy muszą doprowadzić cię do porządku. Jesteś zmęczona i wylatują Ci z głowy różne rzeczy, bo koncentracja 24 na dobę, żeby wszystko było z tobą okej, żeby dać maksimum z siebie światu i jemu trochę męczy, nie powiem.

4. Zostajesz mistrzem czytania w myślach

Może czasem to dobrze, umieć czytać z mimiki, gestów, słów. W tym całym zafiksowaniu na kłamstwach (i Twoich i jego), Twoje trzecie oko szuka tylko prawdy, a dwoje normalnych świdruje telefony i laptopa. To doprowadza do paranoi, w której nie wiesz już czy to co jest przed Tobą ma wymiar rzeczywisty i gdy on Ci mówi, że to był tylko zakład – wierzysz, chyba. Masz tę resztkę inteligencji emocjonalnej, która podpowiada Ci, że to bullshit, a z drugiej strony – naiwność, że no jak ten człowiek mógłby Ci to zrobić. Może.

Jeśli już wiesz, że coś tam poszło w tym związku nie tak – tulę Cię do piersi*, żeby z tego kroku zrobić kolejny i spakować swoje rzeczy, przestać wybaczać i dawać się upokarzać – swoim zachowaniem, które nie jest w zasadzie Twoje i jego czynami.

Wychodzenie z błędnie rozumianych definicji, z upokorzenia, boli najbardziej i długo trwa – jeszcze trochę poprzepraszasz świat za ataki terrorystyczne, że nie ma chleba w domu i że zobaczyłaś zasady tamtego jego zakładu. Ale wiesz co? Czeka na Ciebie dużo dobra i pięknych poranków. Mówi to moje trzecie oko, a całkiem sporo już zobaczyło i teraz już wie (i wszyscy razem: KOMU UFAĆ A KOMU JUŻ NIE).

*ątek

Advertisement